Үл мэдэг жиндүүхэн авч бээрэмгүй, гэхдээ амнаас хөнгөхөн уур савсаж, удаан зогсвол даарах шинжтэй ... үдшүүдийг санаад л ...

Надаас хэдхэн алхмын зайд
Намрын борооноос эсвэл хаврын цаснаас
Тунаж үлдсэн эсвэл хайлаад хоцорсон
Тэрүүхэндээ тэнгэрийг өөртөө тусган гялайх
Бяцхан шалбааг, буцаад царцах нь сонстож
Бүртийх үүлгүй тэнгэрт одод мичид нь гялалзавч
Бүүдийх тэртээ хаяа нь наран цацрагт гийгүүлэгдэж
Бүдэг цэнхэрээс гүн харанхуй руу ууссан
Би өөр хаана ч олж үзээгүй тэр Монгол тэнгэрийг,
Би өөр хаана ч амталж чадаагүй тэр Монгол амьсгалыг,
Би өөр хаана ч мэдэрч болоогүй тэр их амар тайвныг...

Үг хэлэх тоолонд үл мэдэг уур ярьсныг гэрчилж
Үеийн нөхдийн инээлдэх дуун орчлон амьдыг гэрчлэх
Аяа тэр л арай дулаарч амжаагүй хаврыг,
Аяа тэр л арай хүйтрэх болоогүй намрыг,
Тийм сэрүүхэн цоглог үдшүүдийг,
Тийм сэтгэлд дулаахан агаарыг,
Шарласан мод, салхи, навчсын сэрчигнээнтэй нь
Сар, гудамжны гэрэл, замхрах онгоцны утаатай...
Салгаж сонсохын аргагүй нотгүй амьдралын чимээтэй нь
Санаад байна аа таныгаа Эх орон минь!
Сайхан мэдээ аваад очноо ивээ намайгаа.


 Эх орноо санасан, Монгол Удам
2011.07.02